Doolhof en labyrint

Bij Hedera vergelijken we leren omgaan met verlies en rouw als een zoektocht door het leven zoals verbeeld in een doolhof of een labyrint om zo

  • al doende ervaringen van heelheid en gebrokenheid te leren verbinden aan rituelen en symbolen, beelden, woorden en verhalen;
  • al doende te leren communiceren over hoe gebrokenheid en liefde hand in hand kunnen gaan.

Ieder mens maakt vroeg of laat in het leven ingrijpende gebeurtenissen mee, zoals bijvoorbeeld de dood van een geliefde of een scheiding, het verlies van gezondheid of van werk.

Dit kan niet waar zijn is een gedachte die veel mensen zeker de eerste tijd zal overspoelen.

Men weet er de weg niet. De uitgang is moeilijk te vinden en vaak komt men terug op plaatsen waar men al eerder is geweest  (Wim ter Horst, 1984).

Rouw: een tunnel waar je doorheen moet. Een lange donkere tunnel aan het begin, zelfs in het midden, en misschien bijna aan het eind is de uitgang nog niet zichtbaar (Willem van der Zee, 1984).

Na de dood van een dierbare kunnen mensen – stapsgewijs – leren het leven als zinvol proces te waarderen in een leven dat verder gaat, ondanks het verlies. Daarin kan de overledene in liefdevolle herinnering voor altijd blijven voort bestaan.